Blog

Abû Hounaydah Wâ‘il ibn Ḥoujr (qu’Allah l’agrée) relate que Salamah ibn Yazîd Al-Ju’fî (qu’Allah l’agrée) demanda : « Ô Messager d’Allah ! Que nous ordonnes-tu si nous sommes gouvernés par des dirigeants qui nous réclament leurs droits mais nous privent des nôtres ? » Le Prophète (sur lui la paix et le salut) se détourna de lui mais il reposa sa question, alors le Prophète (sur lui la paix et le salut) répondit : « Écoutez et obéissez, car ils répondront de leurs actes et vous des vôtres. »

Wā`il Al-Ḥaḍramiy meriwayatkan, Salamah bin Yazīd Al-Ju‘fiy -raḍiyallāhu ‘anhu- pernah bertanya kepada Rasulullah ﷺ, dia berkata, “Wahai Nabi Allah! Kabarkanlah kepada kami, jika kami dipimpin oleh para pemimpin yang menuntut pada kami haknya tetapi mereka tidak menunaikan hak kami, apakah yang engkau perintahkan kepada kami?” Namun beliau berpaling darinya. Kemudian ia bertanya lagi, tetapi beliau tetap berpaling. Kemudian ia bertanya lagi yang kedua kali -atau ketiga kali- sehingga ia ditarik oleh Al-Asy’aṡ bin Qais. Beliau bersabda, “Dengarlah dan taatilah. Mereka bertanggung jawab terhadap kewajiban mereka dan kalian bertanggung jawab terhadap kewajiban kalian.”

Ebu Huneyde Vâil b. Hucr –radıyallahu anh-’dan rivayet edildiğine göre, O şöyle demiştir: ’’Seleme İbni Yezid el-Cu’fi bizden kendi haklarını isteyen, ama bize hakkımızı vermeyen idareciler gelecek olsa, bu durumda ne yapmamızı emredersin? diye Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-‘e sordu.’’ Rasûlullah –sallallahu aleyhi ve sellem- ona cevap vermedi. Sonra yine sordu. Bunun üzerine Allah Rasûlü –sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurdu: «Dinleyin ve itaat edin! Onlar, kendi vazifelerinden sorumlu, siz de kendi vazifenizden sorumlusunuz.»

Wā’il al-Hadrami reported: Salamah ibn Yazīd al-Ju‘fi (may Allah be pleased with him) asked the Messenger of Allah (may Allah’s peace and blessings be upon him), saying: O Prophet of Allah, what if we are governed by rulers who seek their rights from us and deny us our rights, what do you command us to do? He turned away from him. Then he asked him, and he turned away from him. Then he asked him for the second or third time, so Al-Ash‘ath ibn Qays pulled him, and he said: “Listen and obey, for they are only responsible for their duty, and you are responsible for your duty.”

Abdullāh ibn ‘Amr (may Allah be pleased with him) reported: We were on a journey with the Messenger of Allah (may Allah’s peace and blessings be upon him) and we halted at some place to rest. Some of us began to mend their tents; others began to compete with one another in shooting; and others began to graze their beasts. An announcer of the Messenger of Allah (may Allah’s peace and blessings be upon him) announced that we should gather for prayer. So we gathered around the Messenger of Allah (may Allah’s peace and blessings be upon him). He said: “It was the duty of every prophet before me to guide his people to what he knew was good for them and warn them against what he knew was bad for them. The safety of this Ummah of yours lies in its early generations, whereas its late generations will be afflicted with trials and with things that you would reject. There will be tremendous trials, one after the other, each making the previous one dwindle into significance. When they are afflicted with a trial, the believer will say: ‘This is going to bring about my destruction.’ When it is over, they will be afflicted with another trial and the believer will say: ‘This surely is going to be my end.’ Anyone wishes to be saved from the Hellfire and be admitted to Paradise should die while having belief in Allah and the Last Day, and should treat people as he wishes to be treated by them. Anyone pledges allegiance to a ruler, giving him the grasp of his hand and sincerity of his heart, he should obey him to the best of his capacity. If another man comes forward disputing his authority, then you should behead the latter.”

Abdullah İbn. Amr -radıyallahu anhuma-’dan rivayet edildiğine göre, o şöyle demiştir: Allah Resulü -sallallahu aleyhi ve sellem- ile bir seferde beraberdik. Bir yerde konakladık. Kimimiz çadırını düzeltiyor; kimimiz ok atma talimi yapıyor, kimimiz de meradaki hayvanlarının başında bulunuyordu. Derken Allah Rasûlü -sallallahu aleyhi ve sellem-’in müezzini: Namaza toplanın! Diye seslendi. Biz de Allah Rasûlü -sallallahu aleyhi ve sellem-‘in etrafında toplandık. Allah Rasûlü -sallallahu aleyhi ve sellem- şunları söyledi: “Benden önce gelen her peygamberin vazifesi, ümmetine, onlar hakkında hayırlı olduğunu bildiği şeyleri göstermek ve onlar için şer olduğunu bildiği şeylere karşı da onları uyarmaktı. Bu ümmetinizin selameti, başında (ilk nesillerinde) olacaktır. Sonra gelenler ise belâlara ve yadırgadıkları bir takım hallere dûçar olacaklardır. Biri diğerini aratan fitneler gelecektir. Bu fitnelerden biri geldiğinde mü’min, ‘Bu beni helâk edecek! der. Ardından bu fitne kalkar, sonra bir fitne daha gelir. Mü’min yine,”Bu, (beni helâk edecek!) der ve bu şekilde devam eder. Cennete girmek ve cehennemden uzaklaştırılmak isteyen kimse, ölüm kendisine geldiğinde Allah’a ve ahiret gününe iman üzere olsun. İnsanlara da kendisine yapılmasını dilediği şeyleri yapsın. Kim, bir imama (hükümdara) bey’at edip, elini sıkıp ona yürekten bağlanırsa, gücü yettiği kadar ona itaat etsin. Eğer bir başkası çıkıp (iktidarı ele geçirmek için) onunla mücadeleye girişirse, onun boynunu vurun.”

Abdallah ibn ‘Amr (qu’Allah l’agrée) a dit : « Nous étions en voyage avec le Messager d’Allah (sur lui la paix et le salut) et nous fîmes halte. Certains d’entre nous montèrent leurs tentes, d’autres s’entraînèrent au tir à l’arc et d’autres encore firent paître leurs bêtes. Soudain, un homme chargé par le Messager d’Allah (sur lui la paix et le salut) d’appeler, proclama à voix haute : « La prière en commun ! » Alors, nous nous rassemblâmes auprès du Messager d’Allah (sur lui la paix et le salut) qui dit : « Il n’y a pas eu de Prophète avant moi sans qu’il n’ait eu le devoir de guider sa communauté vers ce qui était le meilleur pour elle et de l’avertir contre ce qui était mauvais pour elle. Pour ce qui est de votre communauté que voici, sa sécurité a été placée à son début quant à sa fin, celle-ci sera touchée par des épreuves et des choses que vous désapprouverez. Des troubles viendront et ne seront rien comparés aux suivants. C’est alors qu’un trouble se manifestera et le croyant s’exclamera : “Celui-ci me détruira !” Puis, il se dissipera et un autre apparaîtra, le croyant s’exclamera de nouveau : “Celui-ci ! Celui-ci !” Par conséquent, que celui qui souhaite être éloigné de l’Enfer et entrer au Paradis fasse en sorte que la mort lui vienne alors qu’il croit en Allah et au Jour Dernier et qu’il traite les gens comme il aimerait qu’on le traite ! Quant à celui qui a fait acte d’allégeance à un imam en mettant sa main dans la sienne et en l’assurant de sa sincère loyauté, qu’il lui obéisse autant que possible ! Et si quelqu’un d’autre vient disputer l’autorité de cet imam, tranchez la tête de cet autre ! »

Dari Abdullah bin Amru -raḍiyallāhu ‘anhu-ma berkata, “Kami sedang bersama Rasulullah -ṣallallāhu ‘alaihi wa sallam- dalam suatu perjalanan, kemudian kami berhenti di satu tempat persinggahan. Di antara kami ada yang memperbaiki kemahnya, ada yang berlomba memanah serta ada yang mengurus ternak-ternaknya. Tiba-tiba penyeru Rasulullah -ṣallallāhu ‘alaihi wa sallam- berseru, “Mari salat berjemaah!” Kami semua berkumpul di dekat Rasulullah -ṣallallāhu ‘alaihi wa sallam-. Beliau bersabda, “Sesungguhnya tidak ada seorang nabi pun sebelumku, melainkan kewajibannya menunjukkan umatnya kepada kebaikan yang ia ketahui (bermanfaat) untuk mereka dan memperingatkan mereka dari keburukan yang ia ketahui (berbahaya) untuk mereka. Sesungguhnya umat ini keselamatannya dijadikan di permulaannya, sedangkan di akhirnya akan ditimpa bencana dan hal-hal yang kalian ingkari, kemudian akan datang fitnah yang satu meringankan fitnah sebelumnya. Saat fitnah datang orang mukmin berkata, “Inilah kebinasaanku.” Lantas fitnah itu lenyap. Fitnah lain datang lalu orang mukmin berkata, “Inilah kebinasaanku.” Barangsiapa ingin dijauhkan dari neraka dan dimasukkan ke dalam surga, hendaklah keadaannya saat didatangi kematiannya beriman kepada Allah dan hari akhir. Juga memperlakukan manusia sebagaimana ia harap untuk diperlakukan oleh orang lain. Barangsiapa membaiat seorang imam, lalu ia berikan telapak tangannya dan buah hatinya, hendaknya ia mematuhinya semampunya. Jika ada orang lain yang hendak merampas kekuasaannya, maka tebaslah batang leher (bunuhlah) orang itu (yang datang belakangan)!”

Dari Abu Hurairah -raḍiyallāhu ‘anhu-, ia berkata, Rasulullah -ṣallallāhu ‘alaihi wa sallam- bersabda, “Hendaklah engkau mendengarkan dan menaati (pemimpin), baik dalam keadaan sulit atau mudah, baik dalam keadaan rida ataupun kesal, dan saat ia lebih mengutamakan haknya daripada hakmu.”

Abu Hurayrah (may Allah be pleased with him) reported that the Prophet (may Allah’s peace and blessings be upon him) said: “It is obligatory upon you to listen and obey (the ruler) in times of your ease and of your difficulty, whether you feel energetically stimulated or you feel compelled, and even when someone else is given undue preference over you.”

Abû Hurayrah (qu’Allah l’agrée) relate que le Messager d’Allah (sur lui la paix et le salut) a dit : « Tu te dois d’écouter et d’obéir, dans la difficulté comme dans l’aisance, dans ce qui te plaît comme dans ce qui te déplaît, et même si tu bénéficies de privilèges. »

Ebu Hureyre -radıyallahu anh’den merfu olarak rivayet edildi ki; “Zenginken, fakirken, neşeliyken, kederliyken ve başkası sana tercih edilip, kayırılırken bile söz dinleyip itaat etmen şarttır.”

Abdullah b. Ömer –radıyallahu anh-’tan şöyle rivayet edilmiştir: Rasûlullah –sallallahu aleyhi ve sellem-’e sözünü dinleyip itaat etmek üzere biat ettiğimiz zaman bize: ‘’Gücünüz yettiği kadar’’ buyururdu.

Ibn ‘Umar (may Allah be pleased with him) reported: Whenever we gave the Messenger of Allah (may Allah’s peace and blessings be upon him) pledge of allegiance to listen and obey, he would say to us: “To the best of your ability.”

Ibn ‘Umar (qu’Allah l’agrée, lui et son père) a dit : « Lorsque nous prêtions serment d’allégeance au Messager d’Allah (sur lui la paix et le salut) d’écouter et d’obéir à ses ordres, il nous disait : ” Autant que vous pouvez ! ” »

Ibnu Umar -raḍiyallāhu ‘anhumā- berkata, Apabila kami berbaiat kepada Rasulullah -ṣallallāhu ‘alaihi wa sallam- untuk mendengarkan dan taat, beliau bersabda kepada kami, “Pada perkara yang kalian mampu.”

“Dari Ibnu Umar -raḍiyallāhu ‘anhumā- secara marfū’, “Wajib bagi seorang muslim untuk mendengarkan dan menaati setiap perkara yang ia sukai dan ia benci, Kecuali jika ia diperintahkan untuk maksiat. Apabila ia diperintahkan untuk maksiat, maka tidak ada kewajiban untuk mendengarkan dan menaati.”

Abdullah b. Ömer –radıyallahu anh-’tan merfu olarak şöyle rivayet edilmiştir: «Bir müslümanın, günah işlemesi emredilmediği sürece, sevdiği veya sevmediği bütün) konularda (devleti yöneten kimseye itaat etmesi şarttır. Bir günah işlemesi emredildiği zaman ise kimseyi dinleyip itaat etmez.»

Ibn ‘Umar (qu’Allah l’agrée, lui et son père) relate que le Messager d’Allah (sur lui la paix et le salut) a dit : « L’homme musulman a le devoir d’écouter et d’obéir, que ça lui plaise ou non, à moins qu’on ne lui ordonne un acte de désobéissance ! En effet, si on lui ordonne un acte de désobéissance, il ne doit ni écouter, ni obéir ! »

Ibn ‘Umar (may Allah be pleased with him) reported that the Prophet (may Allah’s peace and blessings be upon him) said: “A Muslim person must listen and obey concerning what he likes and hates, unless he is ordered to commit a sin. If he is ordered to commit a sin, then he should neither listen nor obey.”

Abu Bakrah (may Allah be pleased with him) reported: I heard the Messenger of Allah (may Allah’s peace and blessings be upon him) say: “Whoever insults the ruler, Allah will insult him.”

Dari Abu Bakrah -raḍiyallāhu ‘anhu-, ia berkata, Aku mendengar Rasulullah -ṣallallāhu ‘alaihi wa sallam- bersabda, “Siapa yang menghina penguasa, pasti Allah menghinakannya.”

Ebu Bekra -radıyallahu anh- Allah rasûlü -sallallahu aleyhi ve sellem’i- şöyle söylerken işittim demiştir: «Sultanı/yöneticiyi küçük düşüreni, Allah da küçük düşürür.»

Abu Bakrah (qu’Allah l’agrée) relate : « J’ai entendu le Messager d’Allah (sur lui la paix et le salut) dire : ” Quiconque méprise le détenteur de l’autorité, Allah le méprisera ! ” »

Anas ibn Mâlik (qu’Allah l’agrée) relate : « Écoutez et obéissez, même si vous êtes dirigés par un esclave abyssin dont la tête ressemble à un raisin sec ! »

Anas ibn Mālik (may Allah be pleased with him) reported that the Prophet (may Allah’s peace and blessings be upon him) said: “Listen and obey, even if an Abyssinian slave, whose head is like a raisin, was appointed a ruler over you.”

Dari Anas -raḍiyallāhu ‘anhu- secara marfū’, “Dengarkanlah dan taatilah oleh kalian, walaupun orang yang dipercayakan untuk memimpin kalian adalah seorang hamba sahaya Ḥabasyi (Ethiopia), yang kepalanya seperti kismis”.

Enes b. Malik -radıyallahu anh- merfu olarak rivayet ediyor: “Üzerinize başı kuru üzüm gibi siyah, Habeşli bir köle bile tâyin edilse dinleyin ve itaat edin.”

Ebu Hureyre -radıyallahu anh’den merfu olarak rivayet ediliyor: “Bana itaat eden Allah’a itaat etmiş, bana karşı gelen Allah’a karşı gelmiş olur. Emire/devlet başkanına itaat eden bana itaat etmiş, devlet başkanına karşı gelen bana karşı gelmiş olur.”

Abu Hurayrah (may Allah be pleased with him) reported that the Prophet (may Allah’s peace and blessings be upon him) said: “Whoever obeys me has obeyed Allah, and whoever disobeys me has disobeyed Allah; and whoever obeys the leader has obeyed me, and whoever disobeys the leader has disobeyed me.”

Abû Hurayrah (qu’Allah l’agrée) relate que le Messager d’Allah (sur lui la paix et le salut) a dit : « Celui qui m’a obéi a certes obéi à Allah ; et celui qui m’a désobéi a certes désobéi à Allah. Celui qui obéit à l’émir m’a certes obéi ; et celui qui désobéit à l’émir m’a certes désobéi. »

Dari Abu Hurairah -raḍiyallāhu ‘anhu- secara marfū’, “Siapa yang menaatiku, maka sungguh ia telah menaati Allah. Namun siapa yang mendurhakaiku, maka sungguh ia telah mendurhakai Allah. Siapa yang menaati pemimpinnya, maka ia telah menaatiku. Namun siapa yang mendurhakai pemimpinnya, maka ia telah mendurhakaiku.”

“Dari ‘Auf bin Mālik -raḍiyallāhu ‘anhu- secara marfū’, “Sebaik-baik pemimpin kalian adalah orang-orang yang kalian cintai dan mencintai kalian, kalian mendoakan mereka dan mereka pun mendoakan kalian. Dan seburuk-buruk pemimpin kalian adalah orang-orang yang kalian benci dan membenci kalian, kalian melaknat mereka dan mereka pun melaknat kalian.” (Ia) berkata, “Kami pun bertanya: ‘Apakah kami boleh melawan mereka?’ Beliau menjawab, ‘Tidak, selama mereka menegakkan salat di tengah kalian. Tidak, selama mereka masih menegakkan salat di tengah kalian.’”

‘Awf ibn Mālik (may Allah be pleased with him) reported that the Prophet (may Allah’s peace and blessings be upon him) said: “The best of your leaders are those whom you love and who love you, and who invoke Allah’s blessings upon you and you invoke His blessings upon them. And the worst of your leaders are those whom you hate and they hate you, and whom you curse and they curse you.” He was asked: “O Messenger of Allah, shouldn’t we overthrow them?” He said: “No, as long as they establish prayer amongst you. No, as long as they establish prayer amongst you.”

Avf b. Malik -radıyallahu anh-‘den merfu olarak rivayet ediliyor: «Devlet başkanlarınızın en hayırlısı, sizi seven ve sizin tarafınızdan sevilen, size dua eden ve sizin duanızı alan kimselerdir. Devlet başkanlarınızın en kötüsü de, size buğz eden ve sizin buğzunuza hedef olan, size lanet eden ve lanetlerinizi alan kimselerdir.» Bunun üzerine: “Ey Allah’ın Rasûlü! Onlara karşı savaşmayalım mı?” buyurdu ki: «Aranızda namazı kıldıkları sürece, hayır! Aranızda namazı kıldıkları sürece, hayır! (Karşı çıkmayın).»

‘Awf ibn Mâlik (qu’Allah l’agrée) relate que le Messager d’Allah (sur lui la paix et le salut) a dit : « Les meilleurs de vos gouverneurs sont ceux que vous aimez et qui vous aiment, en faveur desquels vous invoquez Allah et qui L’invoquent en votre faveur. Et les pires sont ceux que vous haïssez et qui vous haïssent, que vous maudissez et qui vous maudissent. » Les Compagnons demandèrent : « Ô Messager d’Allah ! Devons-nous nous soulever contre eux ? – Il répondit : Non, pas tant qu’ils accomplissent la prière parmi vous ! Non, pas tant qu’ils accomplissent la prière parmi vous ! »

İbn Abbâs -radıyallahu anhumâ-‘dan rivayet edildiğine göre Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem-, yüzüne damga vurulmuş bir merkebin yanından geçti. Bunun üzerine; «Bu hayvanın yüzünü dağlayana Allah lânet etsin!» buyurdu. Müslimdeki rivayette : “Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- yüze vurmayı ve yüzü damgalamayı yasakladı.”

Ibn ‘Abbās (may Allah be pleased with him) reported that a donkey that had been branded on the face passed by the Prophet (may Allah’s peace and blessings be upon him) so he said: “May Allah curse the one who branded it.”Another narration by Imām Muslim reads: “The Messenger of Allah (may Allah’s peace and blessings be upon him) forbade striking the face and branding on the face.”

Dari Ibnu ‘Abbas -raḍiyallāhu ‘anhumā-, bahwasanya Nabi -ṣallallāhu ‘alaihi wa sallam- pernah melewati seekor keledai yang telah dicap di wajahnya, lalu beliau bersabda, “Semoga Allah melaknat orang yang memberinya cap (di wajahnya). Dalam riwayat Muslim: “Rasulullah -ṣallallāhu ‘alaihi wa sallam- melarang memukul wajah dan (melarang) memberi cap di wajah.”

Ibn ‘Abbas (qu’Allah l’agrée, lui et son père) relate qu’un âne ayant été marqué à la face passa devant le Prophète (sur lui la paix et le salut). Il dit alors : « Qu’Allah maudisse celui qui l’a marqué ! » Rapporté par Muslim. Et dans une autre version de Muslim : « Le Messager d’Allah (sur lui la paix et le salut) a interdit de frapper la face ainsi que de la marquer. »