عن عقبة بن الحارث رضي الله عنه قال: صليت وراء النبي صلى الله عليه وسلم بالمدينة العصر، فسَلَّمَ ثم قام مُسرعًا، فتَخَطَّى رِقَابَ الناس إلى بعض حُجَرِ نِسائه، فَفَزِعَ الناسُ من سُرْعَتِهِ، فخرج عليهم، فرأى أنهم قد عجبوا من سُرْعَتِهِ، قال: «ذكرت شيئاً من تِبْرٍ عندنا فكرهت أن يَحْبِسَنِي، فأمرتُ بِقِسْمَتِهِ».\nوفي رواية: «كنت خَلَّفْتُ في البيت تِبْرًا من الصدقة، فكرهت أن أُبَيِّتَهُ».
‘Uqbah ibn al-Hārith (may Allah be pleased with him) reported: I offered the ‘Asr prayer behind the Prophet (may Allah’s peace and blessings be upon him) in Madīnah. When he finished the prayer with Taslīm, he got up hurriedly and went out by crossing the rows of people to one of his wives’ rooms. The people were astonished at his speed. The Prophet came back and saw the people surprised at his haste and said to them: “I remembered a gold nugget in my house which I didn’t want to distract me, so I ordered it to be distributed (in charity).\nIn another version: “I left a piece of gold in my house from the charity which I did not want to let it remain with us overnight.”
Dari ‘Uqbah bin Al-Hāriṡ -raḍiyallāhu ‘anhu- ia berkata, “Aku pernah melaksanakan salat Asar di belakang Nabi -ṣallallāhu ‘alaihi wa sallam- di Madinah. Beliau mengucapkan salam lalu berdiri dengan cepat kemudian melewati leher-leher manusia menuju ke salah satu kamar istrinya. Tentu saja orang-orang ketakutan dengan gerakan cepatnya. Lantas beliau keluar menemui mereka lalu melihat mereka heran dengan gerakan cepatnya. Beliau bersabda, “Aku teringat sebuah emas yang ada pada kami, maka aku tidak suka batang emas itu menahanku. Lantas Aku pun menyuruh untuk membagikannya.\” Dalam riwayat lain disebutkan, “Aku meninggalkan sebuah emas dari sedekah di rumah, lalu aku tidak suka mendiamkannya.”
Uqbah ibn Al-Ḥârith relate : « J’ai prié la prière de l’après-midi derrière le Prophète (sur lui la paix et le salut) à Médine. Après avoir prononcé le salut final, il se leva avec empressement et passa entre les gens afin d’entrer dans les appartements de l’une de ses épouses. Les gens furent stupéfaits par sa précipitation. Quand il sortit et vit leur étonnement à l’égard de sa précipitation, il dit : « Je me suis rappelé qu’une certaine quantité d’un métal précieux se trouvait chez nous et, craignant qu’elle ne me retienne, j’ai ordonné qu’on la distribue. » Et dans une autre version : « J’avais laissé une certaine quantité d’un métal précieux issu de l’aumône et il me déplut qu’il passât la nuit chez moi. »
Ukbe b. Hâris -radıyallahu anh- şöyle dedi: Bir keresinde Medine’de Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-’in arkasında ikindi namazı kılmıştım. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-, selâm verip namazı bitirdi ve hızlıca yerinden kalktı, safları yararak hanımlarından birinin odasına gitti. Cemaat, Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-’in bu telaşından endişe ettiler. Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- kısa sürede döndü. Kendisinin bu acele davranışından dolayı (sahabelerin) meraklanmış olduklarını gördü ve şöyle buyurdu: «Odamızda birazcık altın -veya gümüş- olduğunu hatırladım da beni hayırda acele etmekten alıkoymasını istemedim ve derhal dağıtılmasını emrettim.» Bir başka rivayette şu şekildedir: «Odada, sadaka (olarak dağıtılacak) bir miktar altın -veya gümüş- bırakmıştım. Onun gece evde kalmasını uygun görmedim.»